W Polsce na cukrzycę choruje około 3 mln ludzi, choroba występuje w dwóch typach.

Pierwszy typ zwany Diabetes mellitus typ1 charakteryzuje się całkowitym brakiem hormonu zwanego insuliną. Cukrzyca typu 1 jest spowodowana zniszczeniem komórek wytwarzających insulinę w trzustce. Ta forma choroby rozpoczyna się najczęściej w wieku dziecięcym lub młodzieńczym.

Cukrzyca typu 2 jest chorobą powstałą na skutek wycieńczenia komórek wytwarzających insulinę. Cukrzyca typu 2 znana jest także jako cukrzyca wieku dorosłego ponieważ chorują na nią osoby dorosłe, czasami także młodzież z dużą nadwagą. Ponad 90% diabetyków cierpi na cukrzycę typu 2.

Leczenie jest uzależnione od typu choroby. Przy typie 1 konieczne jest podawanie insuliny podczas posiłków ponieważ występuje jej całkowity brak w organizmie. Typ 2 cukrzycy może w początkowej fazie być regulowany poprzez dietę, ponieważ osłabione komórki trzustki produkują jeszcze insulinę i przyjmowanie posiłków w niewielkich ilościach może wystarczyć aby uregulować wzmożony dopływ cukrów. Jeśli dieta nie wystarcza powinno się przyjmować leki w formie tabletek lub zastrzyków z insuliny. Jeśli wartości cukru w organizmie są nieprawidłowe mogą wystąpić następujące konsekwencje:

• pogorszenie wzroku

• uszkodzenia nerwów lub brak czucia w nogach

• pogorszenie funkcjonowania nerek
   
• zmiany elastyczności naczyń (prowadzące do ich zwapnienia co przy podwyższonym ciśnieniu może prowadzić do zawału.)
   

Cukrzyca typu 2 najczęściej wykrywana jest poprzez schorzenia powstające w wyniku złego obrazu cukru we krwi, które zostały wymienione powyżej.

Miód alternatywą dla cukru?

Według przeprowadzonych ankiet wielu cukrzykom trudno jest zrezygnować ze słodyczy. Czy zatem miód może być alternatywą dla cukru przy chorobie cukrzycowej?

Wzrost poziomu cukru we krwi po przyjęciu 25 g węglowodanów (według lonescu—Trigo-viste, 1983) Wyraźnie widać, że miód w porównaniu z innymi produktami prowadzi jedynie do niewielkiego wzrostu cukru we krwi

Wyniki badań przemawiają za miodem. W jednej z prac naukowych zbadano zmianę poziomu cukru we krwi po spożyciu po 25 g węglowodanów w różnej formie. W wynikach wykazano iż po zjedzeniu miodu poziom cukru we krwi wzrasta w mniejszym stopniu niż po spożyciu jabłek, chleba lub ryżu. Tylko marchew powoduje mniejszy wzrost poziomu cukru.  

Miód pod wszystkimi chemicznymi względami jest skoncentrowanym roztworem cukrów prostych. Porównywalne ilości chemicznie czystych cukrów prostych prowadzą u cukrzyków do szybkiego wzrostu poziomu cukru we krwi i obciążają funkcje trzustki względnie wymagają podania insuliny. Taka sama ilość miodu wpływa na poziom cukru jedynie w niewielkim stopniu. To wykazały jednoznacznie rozliczne badania.  

Podsumowując, miód jest dobrym rozwiązaniem dla osób chorych na cukrzycę, które maja ochotę na coś słodkiego. Jednak nie mogą one zajadać się miodem bezkarnie, powinny mierzyć poziom cukru we krwi.