Cukier trzcinowy

Cukier Trzcinowy znany od tysięcy lat, Jako pierwsi uprawę trzciny cukrowej rozpoczęli mieszkańcy Gujany było to mniej więcej 8000 lat przed naszą erą. Na początku wykorzystywany był tylko sok z trzciny cukrowej. Dopiero w późniejszych czasach nauczono się produkować kryształki cukru. Trzcina Cukrowa przeszłą długą drogę przez Daleki Wschód, Persję aż trafiła do Europy a stamtąd wraz z Krzysztofem Kolumbem do Ameryki i stamtąd rozprzestrzeniła się na cały świat.

Cukier trzcinowy jest ważnym produktem kuchni Indyjskiej i Azjatyckiej. Produkcja cukru trzcinowego nie jest bardzo skomplikowana, sok trzciny cukrowej jest wyciskany prasami a następnie ogrzewany i odparowywana zostaje z niego woda. Sok zamienia się w melasę, a ta nadal ogrzewana redukuje się i wytwarzają się kryształki cukru oblepione melasą.

Cukier trzcinowy możemy podzielić na trzypodstawowe rodzaje od najbardziej naturalnych czyli najmniej przetworzonych do tych które są przetworzone i rafinowane.

Najbardziej naturalnym cukrem trzcinowym jest Muscovado lub w Ameryce Łacińskiej Panela cukier powstały przez ogrzanie melasy odparowanie wody, powstaje mocno brązowy kleisty cukier o mocnym karmelowym smaku. Najbardziej popularnym cukrem trzcinowym nie rafinowanym jest Damerara, cukier który produkowany był na terenach kolonii Damerara, była to holenderska kolonia na terenach Gujany. Damerara jest cukrem o średniej zawartości melasy, złoty z regularnymi kryształkami w smaku, łagodny i bardzo delikatnie karmelowy. Najbardziej oczyszczonym cukrem trzcinowym jest cukier o nazwie Turbinado nazwę zawdzięcza metodzie produkcji, jest wirowany w wirówkach turbinowych, w ten sposób pozbywa się melasy i staje się jasnym cukrem z minimalną zawartością melasy.